ASPECTO MÁIS RELEVANTE DO TEMA 4: A gamificación e o deseño curricular

Á pregunta de se a gamificación pode ir da man do deseño curricular, a maioría pensaredes que non é posible, mais ó longo deste comentario cambiaredes de opinión.

En primeiro lugar, a gamificación consiste en empregar dinámicas e mecánicas de xogo en medios onde normalmente non se xoga. A gamificación permite que o alumnado falle, probe e descubra novas vías de aprendizaxe. É unha forma de motivar os estudantes e que desenvolvan a súa personalidade e as súas habilidades cognitivas.

En segundo lugar, a través da gamificación presentáronnos o deseño curricular, a priori, un tema pouco motivador para a clase, mais que con este modelo de ensinanza resultou moito máis ameno. Por medio da aplicación Kahoot, unha ferramenta para crear xogos de preguntas e respostas, puidemos mobilizar os nosos coñecementos acerca dos graos de concreción curricular. Así, determinamos que competencias teñen o Goberno do Estado, o Ministerio de Educación, o Goberno Autónomo, así como os centros docentes. O curioso disto é como inflúe a terminoloxía para poder distinguir as distintas competencias que teñen que realizar os distintos órganos. A clave para entendelas ben reside, moitas veces, nunha palabra. Por exemplo, o Goberno do Estado fixa o horario lectivo mínimo e, o Goberno Autónomo, o horario lectivo máximo.

Despois de xogar, toda a clase estaba máis receptiva para prestar atención ó contido. Tras especificar os elementos do currículo (obxectivos, competencias, contidos, estándares de aprendizaxe, criterios de avaliación e metodoloxía) e os graos de concreción curricular, concretamos o currículo básico da Educación Secundaria Obrigatoria (ESO) e Bacharelato no ámbito das linguas estranxeiras. Desta maneira, puidemos comprobar que o traballo cooperativo está moi presente na metodoloxía da ESO e de Bacharelato, o cal é moi positivo para que o alumnado respecte e valore a opinión dos demais, avance na aprendizaxe con motivación e esforzo e potencie a creatividade coa elaboración de distintos proxectos (tan de moda agora).  

A continuación, revisamos como están integradas as linguas estranxeiras na Formación Profesional (FP) e verificamos que características debe ter o profesorado neste campo. Así, o equipo docente necesita contar cunha habilitación lingüística nivel B2 para impartir as distintas linguas estranxeiras que están presentes no currículo. Que este sexa o requisito para ensinar ó alumnado unha lingua estranxeira é insuficiente, xa que os estudantes de FP precisan profesionais que teñan un alto dominio da lingua en ámbitos, sobre todo, orais para que poidan desenvolverse no mundo real e cun nivel B2 aínda non se é un usuario competente, polo que dificilmente poderán atender as necesidades deste tipo de alumnado. Deberíase endurecer o nivel de dominio dunha lingua para proporcionar unha mellor educación.

Ó final da sesión, demostrouse como, cun simple cambio na forma de ensinar (grazas á gamificación), temas tan pouco motivadores como, neste caso, o deseño curricular, poden ser tamén divertidos para o alumnado e poden crear ambientes propicios para expoñer a súa opinión sobre, no caso que nos atangue, o establecemento do currículo base das linguas estranxeiras implantado na ESO e Bacharelato da Lei orgánica para a mellora da calidade educativa (LOMCE). Foi unha forma distinta e motivadora de presentar un contido e resultou unha experiencia moi enriquecedora.

Leave a Comment currículo, deseño curricular, gamificación, LOMCE, reflexións de aula, TIC